Μένοντας στο άλφα (protagon.gr)

      Είναι τραγικό να πνίγεσαι πριν προλάβεις να πιεις το νερό για το οποίο έχεις προηγουμένως διψάσει. Έτσι νιώθει η πλειοψηφία της χώρας τούτης. Αλλά ας μη μείνω τόσο σε αυτό. Στο άρθρο αυτό, θα ασχοληθώ με τρία άλφα που απασχολούν την επικαιρότητα:

Πρώτο άλφα: Μαθήτρια έκανε απόπειρα αυτοκτονίας στην τάξη του σχολείου της λόγω πανικού που την έπιασε κατά τη διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων. Τις πταίει; Οι γονείς; Που ενδεχομένως έκαναν πλύση εγκεφάλου στο παιδί ότι άπαξ και δεν αποκαταστήσει το επαγγελματικό του μέλλον, δεν θα έχει νόημα η ζωή του; Το σχολείο; Που δεν έμαθε στα παιδιά ότι μια αποτυχία στις εξετάσεις είναι απλά μια ήττα στην μάχη αλλά μια ακόμη εμπειρία, για να κερδηθεί ο πόλεμος; Η κοινωνία; Που στιγματίζει τους αποτυχόντες σαν να είναι μιασματικοί απόγονοι των θαμώνων στα παλαιά Σόδομα και Γόμορα; Φίλη μαθήτρια, απευθύνομαι σε σένα πλέον: η ζωή μας δεν ζυγίζεται σε χρόνια ή χρήματα. Είναι μία και είσαι υποχρεωμένη να τη ζήσεις με χαμόγελο. Ακόμη κι αν είσαι μόνη. Γιατί δεν μπορείς να αποφύγεις τις ωραίες στιγμές που θα περάσεις με τους γονείς σου, τα καλαμπούρια με τους φίλους σου, τον παιχνιδιάρη έρωτα, αλλά και τις αποτυχίες, τους τσακωμούς και τις απογοητεύσεις. Όλα είναι στο παιχνίδι. Οφείλεις να παίξεις.

Δεύτερο άλφα: Ήξερα ότι ο ανασχηματισμός είναι η επαναδημιουργία του κυβερνητικού σχήματος μέσω ριζικών δομικών αλλαγών στα υπουργεία – πυρήνες της κυβερνητικής πολιτικής, που συντελείται κατά κύριο λόγο είτε με διορισμό νέων, άφθαρτων προσώπων στην πολιτική σκηνή, είτε με επανατοποθέτηση ήδη δοκιμασθέντων επιτυχώς πολιτικών. Δεν θα ονοματίσω για ευνόητους λόγους τις (υφ)υπουργικές θέσεις του «νέου αίματος», το οποίο ούτε και ο Δράκουλας του Κρίστοφερ Λι δεν θα τολμούσε να δοκιμάσει από τον πολυκαιρισμό. Θα σταθώ στο σκοπό που έγινε αυτή η «συθέμελη» κυβερνητική αναδόμηση, που δεν είναι άλλος από την πρόκληση εντυπώσεων. Υπάρχει περίπτωση να ακουστεί κάποιο συγγνώμη; Υπάρχει περίπτωση να παραδεχτούν ότι η φορολόγηση της ίδιας της ύπαρξής μας σ΄ αυτόν τον τόπο είναι αντισυνταγματική; Περιμένω τη στιγμή με (αδικαιολόγητη κατά πολλούς) αισιοδοξία.

Τρίτο άλφα: Πρώτον, αναφέρομαι στη βεβιασμένη και κατασταλτική – ύστερα από την επιβολή σ’ αυτούς περιοριστικών μέτρων – άρση της ασυλίας μεγάλου μέρους των βουλευτών του νεοναζιστικού κομματικού υβριδίου και πλέον τρίτου(!) σε δύναμη κόμματος στην (ευρω)βουλή. Ως νομικός δεν μπορώ να αφήσω στο περιθώριο το γεγονός της άτσαλης και σωρηδόν προσωρινής κράτησης βουλευτών ελληνικού κόμματος – καλώς ή κακώς – το οποίο κατηγορείται και δεν έχει ακόμα δικαστεί. Η αρχή της δίκαιης δίκης και του τεκμηρίου αθωότητας έχουν πάει ταξίδι για δουλειές εδώ και καιρό και κανείς δεν γνωρίζει αν θα επαναπατριστούν σύντομα. (Κατά τα άλλα, φήμες λένε ότι η άδεια άνευ αποδοχών του κυρίου Ξηρού καλά κρατεί σε μαγευτικά νησιά της Μεσογείου).

Δεύτερον, αναφέρομαι στο αίτημα άρσης της ασυλίας από την Εισαγγελία Πρωτοδικών σχετικά με τον πρώην Υπουργό Εσωτερικών και κυρίως στο γεγονός αναδιαβίβασης (ή αλλιώς πινγκ πoνγκ) του φακέλου από και προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Προφανώς, το να κερδίσει κανείς χρόνο και μάλιστα κατά τη διάρκεια μιας Βουλής που έχει πρόωρα κλείσει και μας δίνει ραντεβού το Σεπτέμβρη είναι ιδανικό. Η κωλυσιεργία αλλά και η αποπομπή του τέως Υπουργού από το νέο κυβερνητικό σχήμα δείχνουν ότι μόνο εκεί όπου υπάρχει πολιτική και κυρίως κυβερνητική θέληση, ρίχνεται άπλετο φως, αλλιώς υπεισέρχεται στη θέση του το άπλυτο φως.

Νομίζω ότι κάπου εδώ τελείωσα με τα άλφα. Δόξα το Θεό έχουμε ακόμη 23 γράμματα μπροστά μας...

Και κάτι τελευταίο: Στις πυρκαγιές – τις όποιες είδους – δεν φταίει για την αναζωπύρωση ο άνεμος που φυσά, αλλά ο εμπρηστής.

Σύνδεσμος δημοσίευσης στο protagon.gr