Ο παππούς μου ήταν γεννημένος το 1901. Έτυχε στην πορεία της ζωής του να γνωρίσει τον ποιητή Κώστα Βάρναλη, να γίνουν πολύ καλοί φίλοι και να έχει στο αρχείο του ανεκτίμητα, ορισμένα εκ των οποίων ανέκδοτα, χειρόγραφα του ίδιου του ποιητή. Ακολουθεί το έργο του "Πώς μας θέλει η αληθής δημοκρατία" (εκδ. Κέδρος)
Πώς μας θέλει η "αληθής δημοκρατία"
Νὰ μὴν ἀκούω καὶ νὰ μὴ βλέπω νὰ πατῶ.
Νὰ μὴ νογάω καὶ νά ῾χω τὸ στόμα βουλωτό.
Νὰ μὴ μὲ φαρμακών᾿ ἡ μπόχα τοῦ καιροῦ μου.
Χωρὶς αὐτιὰ καὶ μάτια, μύτη καὶ μυαλό,
μουγκὸς νὰ πηαίνω, ὅποτε μοῦ ῾ρθει, πρὸς νεροῦ μου,
κι ἅμα τσινάει ὁ Γάϊδαρος νὰ μὴ γελῶ.
Καὶ σὰ μὲ καρυδώνουνε μουνοῦχο σκλάβο
οἱ Ἀμερικάνοι, ἐγὼ νὰ βλαστημάω τὸ Σλάβο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δηλώστε το "παρών"...