Ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Η πιο μεγάλη έμπνευση είναι η αγάπη που εισπράττει κανείς (αφορολόγητα) από πραγματικούς φίλους. Σας ευχαριστώ πολύ για αυτήν και υπόσχομαι, όσο μου το επιτρέπει ο Θεός, να σας απεγκλωβίζω όχι μόνο από νομικά προβλήματα αλλά και από τους ρεαλιστικούς προβληματισμούς με μια τζούρα φαντασίας. Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές για τα γενέθλιά μου και σας αφιερώνω την παρακάτω σκέψη μου σχετικά με τη συγγραφή:

Τι κι αν κουβαλάω με το μυαλό και σκέφτομαι με τα χέρια; Την περηφάνια του χρόνου δεν μπορώ να την τιθασεύω, να απαιτήσω από αυτόν να γυρίσει πίσω.

Λέω και με μιας διστάζω να μιλήσω.

Κάνω και φοβάμαι να πραγματοποιήσω. 

Μετράω και κοντοστέκομαι να λογαριάσω.

Τότε ποια η σημασία των συνωνύμων στη ζωή μας; 

Απλώς τη δυσκολεύουν με γρίφους. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Το γράψιμο είναι πάντα ο πιο έμπιστος εξομολόγος, ο πιο οικείος ψυχολόγος. Γιατί, αν και ίσως κάποια από τα παιδιά του, τα λόγια, να ’ναι του αέρα, στο τέλος πάντα κάπου προσγειώνονται κι αν ακουμπήσουν σε τόπο της Ελλάδας σου, θα  ’χουν και την έμπνευση μαζί τους.

Η φαντασία δεν έχει φορά, παίρνει μονάχα φόρα. Μόνο η πραγματικότητα μπορεί, όσο περίεργο κι αν φαίνεται, πολλές φορές να πατήσει απότομα το φρένο. Αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν ζούσαμε (σ)την φαντασία μας. Θα ονειρευόμασταν την πραγματικότητά μας;