Και τι δεν μας φταίει από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι την ώρα
που πέφτουμε για ύπνο... Τα πάντα. Οι κακοστρωμένοι με άσφαλτο δρόμοι, τα φτωχά
σε προσωπικό νοσοκομείο, τα ελλιπή σε υποδομές σχολεία, τα "λαμόγια" οι πολιτικοί
μας, οι προϋποθέσεις έκδοσης σύνταξης, η αναξιοκρατία, η ξανθιά οπτασία που
επέλεξε για άντρα της τον πλούσιο επιχειρηματία και όχι τον Παπαμιχαήλ από τις
διπλοπενιές, τα κανάλια που προωθούν τις δικούς τους μαϊνταντούς, τα σκουπίδια
στο δρόμο, η απεργία στο μετρό που δυσκολεύει τη ζωή μας (τα αιτήματα μας είναι
απλώς αδιάφορα), ο σκύλος του γείτονα που γαβγίζει (αχ, πόσο θα θέλαμε κι εμείς
ένα σκυλί...), οι υψηλές τιμές στα ελληνικά σούπερ μάρκετ, σε αντίθεση με αυτά
του Μονακό που πήγαμε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο για βόλτα αναψυχής, το ότι
ο περιπτεράς δεν μας κόβει απόδειξη (μη ξεχάσω το φακελάκι τον γιατρό για την επέμβαση μεθαύριο!) και
πολλά πολλά άλλα σε αυτή τη χώρα που λατρεύουμε να μισούμε και μισούμε να
αγαπάμε. Όμως, ΟΧΙ. Σήμερα δεν θα γκρινιάξουμε. Σήμερα γιορτάζει το ΟΧΙ, το
πραγματικό ΟΧΙ, το ΟΧΙ που δεν έγινε ναι. Ας βγάλουμε έξω, λοιπόν, το εθνικό μας,
γαλανόλευκο αξεσουάρ να κυματίσει για λίγες ώρες και να νιώσουμε υπερήφανοι (χωρίς παρέλαση).
Από αύριο πάλι φαγωνόμαστε ευχαρίστως ξανά. Σήμερα γιορτάζουμε. Έχουμε ρεπό.
