Διχοψήφισμα

Φίλες και φίλοι,

ως νομικός και ως πολίτης αισθάνομαι την αδήριτη ανάγκη να πω δυο λόγια για την επικαιρότητα.

Παίρνω ως δεδομένο ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας την Παρασκευή 3 Ιουλίου δεν θα κρίνει αντισυνταγματικό το αντισυνταγματικό δημοψήφισμα και αν με ρωτήσετε γιατί, οι λόγοι είναι καθαρά πολιτικοί. Δεν δύναται να ακυρωθεί / ανακληθεί μία διαδικασία που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έτσι κι αλλιώς είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει. Επομένως, για ποιο λόγο να του δυσκολέψει τη ζωή του το Ανώτατο Δικαστήριο; Αρκετά έχει τραβήξει αυτή η χώρα. (Αντισυνταγματικό θεωρώ το δημοψήφισμα καθώς έχει να κάνει με μη κρίσιμο εθνικό θέμα όπως π.χ. αλλαγή μορφής πολιτεύματος ή άμεση αλλαγή νομίσματος, όπως απαιτεί το άρθρο 44 του Συντάγματος και επίσης έχει δημοσιονομικό χαρακτήρα, πράγμα που το αποκλείει έτσι να υπαχθεί στην δεύτερη περίπτωση περί σοβαρού κοινωνικού ζητήματος.)

Το δημοψήφισμα εκ φύσεως χωρίζει τους ανθρώπους - φορείς της γνώμης σε δύο κατηγορίες. Αυτούς που συμφωνούν με την πρόταση και αυτούς που διαφωνούν. Επομένως δεν μπορεί να υποστηριχτεί το εξωφρενικό που ακούγεται ότι το δημοψήφισμα ενώνει τον λαό. Το δημοψήφισμα χωρίζει και φανατίζει τον λαό. Ή τουλάχιστον όχι τον όποιο λαό αλλά το εξαθλιωμένο εκλογικό σώμα της Ελλάδας. Ως θεσμός είναι άκρως δημοκρατικός. Λειτουργικά, όμως, αποτελεί την πιο έξυπνη υπεκφυγή ευθυνών από τον Πρωθυπουργό και εν προκειμένω την πιο λάθος χρονική στιγμή , όπως επίσης συνδράμει στη μεταβίβαση της ευθύνης της απόφασης από την εκτελεστική εξουσία σε ανθρώπους που την ψήφισαν ακριβώς για αυτό τον λόγο: για να αποφασίζει εκείνη αντί για αυτούς. Για αυτό υπάρχουν οι ηγέτες, για να διοικούν ακόμη και σε πολύ δύσκολες στιγμές.

Η αναγκαιότητα του δημοψηφίσματος απουσιάζει. Η κυβέρνηση είναι φρέσκια, έχει νωπή λαϊκή εντολή και ένα εντυπωσιακό, ακόμη και αυξανόμενο, ποσοστό στις δημοσκοπήσεις που συνηγορεί, ή καλύτερα συνηγορούσε, υπέρ της πολιτικής της στρατηγικής, αν υπήρχε και όποια κι αν ήταν αυτή. Όλοι μαζί νιώσαμε ότι είχε έρθει μια κάποια τζούρα ελπίδας. Θέλαμε τόσο πολύ να αλλάξουν τα πράγματα! Το ανθρωπιστικό πρόσωπο του κυβερνώντος κόμματος φάνηκε από μια σειρά νομοθετημάτων, όπως από το νόμο για την ανθρωπιστική κρίση. Δεν θα αμφισβητηθούν με το παρόν κείμενο οι προθέσεις της κυβέρνησης. Έχει ακουστεί ότι επίτηδες κωλυσιεργούσε η διαπραγμάτευση, γιατί εξ αρχής σκοπός του κόμματος ήταν μία νέα αρχή και η έξοδος από το Ευρώ. Αρνούμαι να πιστέψω ότι ένας τόσο διπλωμάτης και εύστροφος αλλά φιλόδοξος ηγέτης, όπως ο κ. Τσίπρας, θα δεχόταν να κατακτήσει τον τίτλο του Πρωθυπουργού της (υποτίμησης της) Δραχμής. Το δημοψήφισμα ήρθε, για να του λύσει τα χέρια από την σφοδρή εσωτερική του αντιπολίτευση. Η συμφωνία ήταν έτοιμη να περάσει για υπογραφή, αλλά το αντάρτικο από την κοινοβουλευτική του ομάδα τον προειδοποίησε ότι η συμφωνία θα καταψηφιζόταν με αποτέλεσμα να χάσει τη δεδηλωμένη από τη μια και να στιγματιστεί από την άλλη ότι πέρασε μια ακόμη δυσβάσταχτη συμφωνία με τη βοήθεια του αξιολάτρευτου τριπτύχου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι. Δυστυχώς, το τρικ του δημοψηφίσματος δεν έκατσε καλά. Οι τράπεζες έκλεισαν. Η κάνουλα σφραγίστηκε και η Ευρωπαίοι φίλοι και αδερφοί μας έτριβαν (και τρίβουν) τα χέρια τους. 

Δεν θα σας παροτρύνω να ψηφίσετε οτιδήποτε. Όλοι έχουν δίκιο. Και εκείνοι του "ΌΧΙ" που τους πήραν τα σπίτια οι τράπεζες και εκείνοι του "ΝΑΙ" που δε θέλουν να πάει στράφι η 6χρονη τανταλώδης φορολόγησή τους. Όμως, στο σημείο αυτό πρέπει να ξεκαθαρίσουμε δύο πολύ βασικά πράγματα.

Πρώτον, υπάρχει η εσφαλμένη εντύπωση ότι οι υποστηρικτές του ΝΑΙ είναι οι πλούσιοι και οι του ΟΧΙ οι πληβείοι. Θα έλεγα ότι ισχύει και κάτι άλλο, φίλοι μου. Όσοι έχουν βγάλει τα χρήματά τους στο εξωτερικό με την έλευση της Νέας Δραχμής και τη βέβαιη και βάναυση υποτίμησή της (νομπελίστες οικονομολόγοι μιλούν ακόμη και για 80%) θα γίνουν με το συνάλλαγμά τους ακόμη πλουσιότεροι, καθώς τα χρήματα του εξωτερικού θα αυγατίζουν στην Ευρώπη και θα αγοράζουν πολύ φτηνά τα εγχώρια προϊόντα και τις υπηρεσίες. Οι του ΝΑΙ από την άλλη, ακριβώς επειδή φοβούνται μην χαθούν οι καταθέσεις τους και οι κόποι πολλών χρόνων, θέλουν να παραμείνουν στην Ευρώπη, όχι γιατί αγαπούν τον Άδωνι ή την Μέρκελ, αλλά υποθέτω πως θέλουν να παραμείνουν προστατευμένοι από την ευρωπαϊκή ομπρέλα, όσο καλό ή κακό ακούγεται αυτό για κάποιους.

Δεύτερον και εδώ απαιτείται η προσοχή σας. Το δημοψήφισμα δεν είναι εκλογές! Η εκδικητική - ελεγκτική ψήφος αποδίδεται κατά την εκλογική διαδικασία με τον καταποντισμό των κομμάτων. Το δημοψήφισμα έχει να κάνει με ένα οικονομικό καθαρά θέμα. Δεν σημαίνει ότι οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να ψηφίσουν ΝΑΙ, ούτε και ότι οι οπαδοί της ΝΔ δεν μπορούν να ψηφίσουν ΟΧΙ και το αντίστροφο. Δεν σημαίνει ότι όποιος ψηφίσει ΟΧΙ είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΑΙ ΝΔ ή Ποτάμι. Αν είναι δυνατόν! Γιατί πρέπει να χρωματίζεται πάντοτε κανείς σ' αυτήν εδώ την χώρα;

Όποια απόφαση κι αν ληφθεί - και εδώ είχε δίκιο ο Πρωθυπουργός - θα ληφθεί με αξιοπρέπεια, αλλά και θα γίνει σεβαστή, ελπίζω, με αξιοπρέπεια. Το καλό της Ελλάδας πρέπει να μας οδηγεί, με όποιο τρόπο κι αν πιστεύει κανείς πως θα έρθει αυτό. 

Στο δημοψήφισμα η χώρα βοηθείται. Στις εκλογές ανανεώνεται. Αυτό πρέπει να το εμπεδώσουμε και η 6η Ιουλίου να μας βρει όλους ενωμένους. Και τους Φουρτουνάκηδες και τους Βροντάκηδες.

Ψηφίζουμε με αξιοπρέπεια, όπως και σεβόμαστε το όποιο αποτέλεσμα επίσης με αξιοπρέπεια.