Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Αν οι πολιτικοί έβγαζαν βιβλίο...

Ποιος θα ήταν ο ιδανικός τίτλος βιβλίου ορισμένων πολιτικών, αν αποφάσιζαν να συγγράψουν; Ακολουθούν κάποιες χιουμοριστικές προτάσεις μου.



1. Αλέξης Τσίπρας - "50 αποχρώσεις του μαύρου."
Αφορά αναγνώστες που θέλουν να βλέπουν την απαισιοδοξία ως αισιοδοξία και το ψέμα ως αλήθεια. Οι "50 αποχρώσεις του μαύρου" απεικονίζουν πλήρως την ελληνική πραγματικότητα. Αποτελούν, έτσι, ένα σύγχρονο κοινωνικό μυθιστόρημα.

2. Ζωή Κωνσταντοπούλου - "Πώς είπατε;"
Πόνημα που απευθύνεται σε ανθρώπους με προβλήματα βαρηκοΐας. Το "πώς είπατε;" σας μαθαίνει να σκέφτεστε δύο φορές πριν μιλήσετε μία.

3. Γεώργιος Παπανδρέου ο νεότερος - Παναγιώτης Λαφαζάνης - "Λεφτά υπάρχουν στο Νομισματοκοπείο." 
Ένα βιβλίο γραμμένο από δύο συγγραφείς - πολιτικούς που τα λέει όλα έξω απ' τα δόντια. Μιλά για τα άδυτα του ορυχείου του εθνικού μας νομισματοκοπείου. Το μίθριλ των νάνων και ο θησαυρός των Αζτέκων μπροστά του φαντάζουν παλιατζούρες. "Λεφτά υπάρχουν στο Νομισματοκοπείο." Σπεύσατε!

4. Κυριάκος Μητσοτάκης - "Οδηγίες εγκατάστασης."
Ο οδηγός αυτός θα λύσει τα χέρια όλων όσοι διαθέτουν ηλεκτρικές συσκευές Siemens. Ο συγγραφέας, με λόγο απλό και κατανοητό, δίνει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για μια εύκολη χρήση χωρίς να σας τρώει χρόνο και να σπαταλά την υπομονή σας.

5. Δημήτρης Κουτσούμπας - "Το όχι στις 6.809 γλώσσες του κόσμου."
Η σημασία της διαφωνίας, της παρωπίδας και του αλάθητου του πάπα μέσα από ένα παγκόσμιο "όχι" κατά της παγκοσμιοποίησης. Ο συγγραφέας καταπιάνεται με την απόλυτη άρνηση και την εκφράζει σε όλες τις γλώσσες της υφηλίου.

6. Σταύρος Θεοδωράκης - "Λειψυδρία."
Ένα βιβλίο που μιλά για τη συρρίκνωση των υδάτινων πόρων της χώρας και την ιλιγγιώδη αποξήρανση  λιμνών και ποταμών. Ο συγγραφέας ύστερα από το σύντομο πέρασμά του στη Βουλή καταπιάνεται με το δύσκολο θέμα της έλλειψης νερού και εξηγεί πώς ένα ποτάμι μπορεί να μετατραπεί ύστερα από λίγο καιρό σε ρυάκι.

7.Ευάγγελος Βενιζέλος - "Γλυκό υποβρύχιο: Μυστικά για 10 συνταγές επιτυχίας."
Ο συγγραφέας ασχολείται με τους δέκα πιο επιτυχημένους τρόπους δημιουργίας του "υποβρύχιου" και δίνει τα δικά του μυστικά, για να δέσει σωστά το γλυκό. Το βιβλίο που αγαπήθηκε από τον κόσμο και έριξε στη θέση νο2 εκείνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή του νεότερου: "Η εξέλιξη της γεύσης του κεμπάπ ανά τους αιώνες. Η συμβολή του Μπαϊρακτάρη."

8. Νίκος Μιχαλολιάκος - "Πας μη βάρβαρος, Έλλην."
Το βιβλίο πραγματεύεται την παραγωγή σαπουνιού σκούρων κυρίως χρωμάτων, ώστε όλοι οι Έλληνες να πλένουν τα χέρια τους περήφανοι στην πλατεία Βικτωρίας ή Ομόνοιας οποιαδήποτε ώρα το επιθυμούν. Το βιβλίο αποτελεί συνέχεια του πρώτου μέρους "Ο Αγών του", που αποτελεί ένα ιστορικό λεύκωμα της πορείας της δημοκρατίας μέσα από το πρίσμα του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και της υποκουλτούρας.

9. Φώφη Γεννηματά - "Ευτυχώς που γεννήθηκα όμορφη."
Η συγγραφέας γράφει για μια πλούσια κοπέλα, που λόγω του ονόματός της ανέβηκε γρήγορα τα σκαλιά της εξουσίας και της κοινωνικής ιεραρχίας. Όμως, ο έρωτας για τον συνάνθρωπο και εν γένει η ανιδιοτέλειά της δεν κατάφεραν να της χαρίσουν την πολυπόθητη καρέκλα.

10. Ευκλείδης Τσακαλώτος - "Ελληνικά για αρχάριους - Greek for Beginners."
Ο συγγραφέας με αυτό του έργο προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις της ελληνικής γλώσσας του σε αλλοδαπούς μαθητές που ξεκινούν τώρα το ταξίδι τους στο ελληνικό λεξιλόγιο και γραμματική.

11. Πάνος Καμμένος - "Η ιστορία του ελληνικού σιδηρόδρομου."
Πότε λειτούργησε για πρώτο φορά το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας; Πόσο ανεξάρτητοι ήταν οι Έλληνες που προσελήφθησαν στις εργασίες του έργου; 

12. Γιώργος Κατρούγκαλος - "Νεοελληνική σύνταξη."
Ένα βιβλίο για το συντακτικό και τη σύνταξη. Πότε το ρήμα είναι μεταβατικό και η σύνταξη αμετάβατη; Πότε το υποκείμενο λαμβάνει την ενέργεια και ο συνταξιούχος την επικουρική; Αυτές και πολλές ακόμη απορίες λύνονται στις 3 και 60 σελίδες του συγκλονιστικού αυτού best-seller που αγαπήθηκε από όλες τις ηλικίες άνω των 67.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Η μανταρινιά (νέο διήγημα)




Στην αυλή τους ποτίζανε με περισσή φροντίδα τη μανταρινιά της γιαγιάς τους. Χειμώνα - καλοκαίρι. Και την άνοιξη αυτή ομόρφαινε και τους έδινε τους καρπούς της περήφανη. Τα φρούτα ήταν τόσα πολλά, που τα κλαδιά ήταν έτοιμα να σπάσουν. Ίσα που τα βάσταγαν πάνω τους. Η μανταρινιά έδειχνε έτσι την ευγνωμοσύνη της. Τα γειρτά της ξύλινα χέρια φίλευαν τους τυχερούς περαστικούς που περνούσαν απ' το πεζοδρόμιο. Όμως κανείς στο σπίτι δεν είχε τύχει να φάει ποτέ μανταρίνια. Όλοι, όσοι περνούσαν από μπροστά, τα έβλεπαν. Κάθε μέρα. Τα θεωρούσαν δεδομένα. Κι ύστερα από μέρες τα ώριμα μανταρίνια, το ένα μετά το άλλο, έπεφταν. Η νιότη τους εγκατέλειπε, όπως και η καρτερικότητα. Το δέντρο μαράζωνε. Τα πεσμένα φρούτα πλήθαιναν στη λάσπη. Το χώμα τα κάλυπτε στην τελευταία τους κατοικία και η μανταρινιά ξεραινόταν, μέχρι τον επόμενο χρόνο. Μα και τότε πάλι τα ίδια. Εκατοντάδες τα λαχταριστά για τους πεινασμένους περαστικούς φρούτα, αλλά στην οικογένεια κανείς δεν τα 'τρωγε. Κανείς δεν τους έδινε σημασία. Όλο "αύριο" και "αύριο" έλεγαν ότι θα έκοβαν μερικά και θα τρώγανε.
Μέχρι που μια μέρα έφυγε και ο παππούς. Για πάντα. Και ο μικρός εγγονός δεν είχε προλάβει να του πει κάποια πράγματα, όπως ότι του άρεσαν πού οι γκριμάτσες του ή οι μαρκαδόροι που του έφερνε συχνά ως δώρο. "Έλα μωρέ, αύριο", καθησύχαζε τον εαυτό του και εξημέρωνε έτσι την αναβλητικότητά του.
Τώρα έβλεπε τα πεσμένα μανταρίνια και πεινούσε. Κανένα δεν είχε μείνει στο δέντρο, παρά μόνο δυο τρία, πολύ ψηλά, που ήταν αδύνατον για κάποιον να τα φτάσει. Η ματιά του δεν έλεγε να φύγει από πάνω τους. Κανείς δεν νοιαζόταν για τους χαμένους καρπούς, αφού το δέντρο θα ξανάκανε. Το αγαπημένο δέντρο της γιαγιάς του...
Σηκώθηκε από το πεζούλι της αυλής, ίσιωσε το παντελόνι του και κίνησε για το σπίτι του. Ανέβηκε φουριόζος τις σκάλες. Δεν έπρεπε να αφήσει κι άλλο μανταρίνι να πέσει κάτω κι ας το είχε δεδομένο. Άνοιξε με λαχτάρα την πόρτα. Ξάφνιασε τους γονείς του, όταν μπήκε σαν αλαφιασμένος ταύρος μες στο σαλόνι. "Πρέπει να σας πω κάτι", έκανε λαχανιασμένος. "Τι συνέβη, παιδί μου;", τον ρώτησε η μητέρα του. "Τίποτα", απάντησε εκείνος. "Απλά σας..."

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Παγκόσμια ημέρα της Ποίησης

Καθημερινά ζούμε μέρες της πίεσης. Ας απολαύσουμε σήμερα την παγκόσμια ημέρα της Ποίησης με Νικηφόρο Βρεττάκο (1912-1991).


1. Γράμμα στὸν ἄνθρωπο τῆς πατρίδας μου

...Μὴν μὲ μαρτυρήσεις!
Καὶ προπαντὸς νὰ μὴν τοῦ πεῖς πὼς μ᾿ ἐγκατέλειψεν ἡ ἐλπίδα!
Καθὼς κοιτᾷς τὸν Ταΰγετο, σημείωσε τὰ φαράγγια
ποὺ πέρασα. Καὶ τὶς κορφὲς ποὺ πάτησα. Καὶ τὰ ἄστρα
ποὺ εἶδα. Πές τους ἀπὸ μένα, πές τους ἀπὸ τὰ δακρυά μου,
ὅτι ἐπιμένω ἀκόμη πὼς ὁ κόσμος
εἶναι ὄμορφος!


2. Ἐπιστροφή

Μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου
βρῆκα τὸ πατρικό μου σπίτι νὰ κοιτάζει,
μὲς ἀπ᾿ τὶς φυλλωσιές, σὰν ἄλλοτε, τὴ δύση.
-μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου.
Γοργὰ τὸ τζάκι ἡ μάνα μου τρέχει ν᾿ ἀνάψει.
Κ᾿ ἐνῷ ἀπ᾿ τὴν πόρτα βλέπω τὶς γλυκές του λάμψεις,
μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου
δὲ μπαίνω μέσα. Ἀπέξω κάθομαι καὶ κλαίω...