Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Η μάχη για την κλειστή πόρτα (tovima.gr)



Οι πολιτικές εξελίξεις συνεχίζονται με απτόητο ρυθμό. Όπως και οι ζωές μας. Καθημερινά οι λέξεις «χρυσή αυγή» πρέπει να εκστομίζοναι χιλιάδες φορές στην επικράτεια. Και εκεί που όλοι περιμέναμε την επιτυχημένη συνέχεια της τανίας «Μνημόνιο 2», εκεί που η Αμερική βρίσκεται στα πρόθυρα της κήρυξης πτώχευσης και εκεί που οικογένειες χάνουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες με εξωφρενικούς ρυθμούς, έρχεται η κατηγορία της σύστασης και συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση. Για κάποιους η δημοκρατία είχε υπομείνει αρκετά την αντάρτικη στάση του νεοναζιστικού κόμματος. Για κάποιους άλλους, τώρα ήταν η πλέον κατάλληλη στιγμή αποσυγκέντρωσης του εκλογικού σώματος από τα οικονομικά τεκταινόμενα της χώρας και στροφής της προσοχής του προς το πολιτικό αυτό καρκίνωμα.
Θα σταθώ σε ορισμένα σημεία.
Πρώτον: Αφήστε τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της! Δεν μπορεί βουλευτές κια μέσα μαζικής ενημέρωσης να αποκαλούν ένα –καλώς ή μη – κοινοβουλευτικό κόμμα «εγκληματική οργάνωση» από τη στιγμή που δεν έχει εκδικαστεί η υπόθεση. (Αλήθεια, τον κο Παπακωνσταντίνου τα δελτία τον αποκάλεσαν ποτέ «καταχραστή» πριν δικαστεί;) Ως νομικός εξίσταμαι, όταν ακούω σταθμούς να έχουν βγάλει ήδη το πόρισμά τους. Η Ελλάδα έχει καταδικαστεί πάρα πολλές φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για καταπάτηση του τεκμηρίου αθωότητας κατά το οποίο: Μέχρι την (αμετάκλητη) δικαστική απόφαση ο κατηγορούμενος πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιος και όχι ως καταδικασθείς. Αυτό μπορεί να στοιχίσει σε όσους το παραβιάζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ με την απλή άσκηση κατ’ αυτών μιας αγωγής.Σ ίγουρα, δεν αποτελώ υποστηρικτής της ιδεολογίας που πρεσβεύουν οι οπαδοί του Χίτλερ. Πάντοτε, όμως, πρέπει να σταθμίζουμε τα πράγματα με κοινά κριτήρια. Όπως και για έναν εγκληματία, ακόμα κι αν παραδεχτεί ότι σκότωσε το θύμα του, ισχύει η αρχή της υπεράσπισής του από συνήγορο και η αθωότητά του μέχρι αποδείξεως του εναντίου, έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει όλοι να σέβονται τους τύπους και τους κανόνες της ποινικής δικονομίας.


Δεύτερον: Παράλληλη εγκράτεια! Ο όρος της «προφυλάκισης» έχει καταργηθεί και έχει αντικατασταθεί από τον ευστοχότερο όρο της «προσωρινής κράτησης». Με άλλα λόγια, ο ανακριτής μπορεί να κρίνει αν υπάρχουν λόγοι επιβολής περιοριστικών μέτρων μέχρι τη δίκη του κατηγορουμένου. Την πιο επώδυνη για εκείνον επιβολή αποτελεί η προσωρινή κράτηση, η οποία αποδίδεται αντί για τους περιοριστικούς όρους, αν, μεταξύ άλλων, οι τελευταίοι δεν είναι επαρκείς και αν μπορεί να διαβλεφθεί ότι ο κατηγορούμενος έχει σκοπό (δια)φυγής ή τάση επαναδιάπραξης του εγκλήματος. Επομένως, μιλάμε για στάδιο προδικασίας της δίκης, πριν δηλαδή τη διεξαγωγή της ακροαματικής διαδικασίας ενώπιον δικαστών και εισαγγελέα και κυρίως πριν την απόφανση της έδρας για αθώωση ή καταδίκη του. Η γρήγορη αντίδραση πολλών να ζητοκραυγάσουν, όταν ο βουλετής Κασιδιάρης αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, με το σκεπτικό ότι αθωώθηκε είναι τουλάχιστον γελοία. Όπως επίσης, η προκαταβολική χαρά στην επιβολή προσωρινής κράτησης στο γενικό γραμματέα του κόμματος σαν προεξοφλητική καταδίκη αποτελεί μία φενάκη ηθικής ικανοποίησης. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, προέκυψαν σοβαρές ενδείξεις ενοχής των κατηγορουμένων για κακούργημα: στον μεν επιβλήθηκε χρηματική εγγύηση, στον δε προσωρινή κράτηση.


Η σημασία των ανωτέρω είναι καίρια. Η αμφιβολία υπέρ του κατηγορουμένου μπορεί να εξασφαλίσει μια αθωωτική απόφαση για κάποιους υπόδικους. Αν συμβεί αυτό, είναι σχεδόν βέβαιη η ηρωοποίησή τους και η θεαματική ανάκαμψη του κομματικού σχηματισμού σε σημείο ανεξέλεγκτο. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επιφέρει και τυχόν διαδικαστικό ατόπημα κατά το στάδιο της προδικασίας. Πρέπει, λοιπόν, να αποφευχθεί κάθε προεξόφληση και γρήγορος αφορισμός και να αγωνιζόμαστε να βλέπουμε τα πράγματα, όπως είναι και όχι όπως τα κάνουν οι άλλοι να φαίνονται. Εξάλλου, όπως είχε πει και ο Ν. Καζαντζάκης στην «Αναφορά στον Γκρέκο»: «Να γυμνάζεις το νου, να μη σε αποβλακώνει η βεβαιότητα, να βρίσκεις μπροστά σου μια πόρτα κλειστή και να μάχεσαι να την ανοίξεις
Προδημοσίευση από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 10.10.2013

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δηλώστε το "παρών"...