Έρχονται στιγμές, όπως η σημερινή, που θα ήθελα να έχω δίπλα στη χαρά μου ανθρώπους που έχουν φύγει. Όμως, σφίγγεις τα δόντια και βλέπεις ότι υπάρχουν άλλοι, συγγενείς κυρίως και φίλοι καλοί, που είμαι σίγουρος ότι θα χαρούν τριπλά απ' ό,τι εγώ. Μου ανακοινώθηκε, λοιπόν, σήμερα από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών ότι μου απονέμεται το Α΄ Βραβείο Διηγήματος για το έργο μου "Η αποκάλυψη" και το Β΄ Βραβείο θεατρικού για το έργο μου "Ο μονόλογος ενός καθ' ομολογία παράλογου." Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι περισσότερο συγκινημένος παρά χαρούμενος, γιατί η συγγραφή αποτελεί μια τόσο μοναχική (νυχτερινή μα εκούσια) διαδικασία, που στο τέλος -ευτυχώς- προσφέρει στους αναγνώστες και θεατές όλα όσα για ώρες έγραφα, δηλαδή τη λύτρωση.
Η συμμετοχή μου στον παραπάνω Διαγωνισμό αποφασίστηκε τελευταία στιγμή. Όμως, τελικά γιατί να μη μοιραστεί κανείς τις σκέψεις του, τις ανησυχίες του και τη φαντασία του με άλλους επίσης διψασμένους για παραμύθια και διαφυγή απ' την πραγματικότητα;
Πολλά ευχαριστώ στην αγαπημένη μου οικογένεια, τη μητέρα μου, το θείο μου, την αδερφή μου και τη δική της οικογένειά και όλους τους καλούς μου φίλους που με εμπιστεύονται ίσως παραπάνω απ΄ ό,τι εγώ τον ίδιο μου τον εαυτό.
A! Και τον Θεό! Γιατί αυτός μου παραχωρεί την έμπνευση και μου κλείνει το μάτι, όταν Τον χρειάζομαι.
Και μην ξεχνάτε! Keep reading! Γιατί το διάβασμα είναι κι η πρώτη επανάσταση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δηλώστε το "παρών"...