Το "Εκτός Ύλης" στη Βουλή των Ελλήνων την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου.

Έφτασε η όμορφη στιγμή να ανακοινωθεί και αυτό... Το θεατρικό έργο μου ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ ή Ο μονόλογος ενός καθ' ομολογία παράλογου θα ανέβει στον φυσικό του χώρο, στη Βουλή των Ελλήνων!

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, την 27η Μαρτίου 2018, η Αίθουσα της Γερουσίας της Βουλής θα ανοίξει τις πόρτες της στην αλήθεια, στα λόγια ενός καθ' ομολογία παράλογου βουλευτή, ο οποίος "τολμά" να ζητήσει συγγνώμη και να απομυθοποιήσει τη διαφθορά. Λόγια έντασης, αλήθειας και απόγνωσης ήρθαν και έδεσαν με τον λογοτεχνικό λόγο, προσφέροντας, έστω και πρόσκαιρα, μία εκτόνωση στην απεγνωσμένη μας λογική. H παράσταση θα παρουσιαστεί στους σε υπηρεσία βουλευτές και στους εργαζόμενους της Βουλής.

Η συγκίνηση τεράστια. Το πρώτο θεατρικό έργο στη Βουλή των Ελλήνων, παίζεται στον φυσικό του χώρο και αφορά όλους και κυρίως όλους όσοι δεν έχουν επωμιστεί μέχρι τώρα καμία ευθύνη και όλους όσοι προσπαθουν να κρύψουν τον άνθρωπο πίσω από τα φλας της λαμπερής καριέρας ενός πολιτικάντη.

Δυο συμπληρωματικά λόγια ευγνωμοσύνης: Νονός του δεύτερου τίτλου του έργου, μιας και το πρωτότυπο ήταν "Ο μονόλογος ενός καθ΄ ομολογία παράλογου - και αναφέρομαι στο "Εκτός ύλης" - είναι ο Κωνσταντίνος Μουταφτσής. Κάναμε τις πρώτες καλοκαιρινές αναγνώσεις, δεν μπορούσαμε να βρούμε έναν εύηχο και σύντομο τίτλο και ο Κωνσταντίνος σαν απο μηχανής θεός έδωσε την πιο κατάλληλη λύση. Η πρωτοβουλία να ανέβει αυτή η παράσταση στο θεατρικό σανίδι ανήκει στη σκηνοθέτρια, Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, η οποία μου πρότεινε να μετατρέψω σε θεατρικό κείμενο το διήγημά μου (να σημειώσω ότι το κείμενο έχει βραβευθεί από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών ως θεατρικό έργο και όχι ως διήγημα) και η απογείωση της ερμηνείας ανήκει φυσικά στον σπουδαίο μας ηθοποιό, Γεράσιμο Σκιαδαρέση. Ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος ηθοποιός που θα μπορούσε να είχε ενσαρκώσει καλύτερα τον ρόλο.

Τα σκηνικά που αλώνουν την Ελλάδα σε κομψότητα και εντυπώσεις ανήκουν στην Πολυτίμη Μαχαίρα (όπως και τα κοστούμια), η μουσική στον ταλαντούχο Γιώργο Περού, ο φωτισμός στον Μανώλη Μπράτση, το σκίτσο στην Ιουλία Μακρή, η αφίσα στον Γιάννη Στιβανάκη.

Βοηθοί σκηνοθέτη οι Μαγδαληνή Παλιούρα και Κωνσταντίνος Μουταφτσής.

Τους δεύτερους ρόλους έχουν τιμήσει ως τώρα με την ερμηνεία τους οι: Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Δημήτρης Κωνσταντινίδης, Όλγα Κούρου, Παύλος Λουτσίδης, Μαγδαληνή Παλιούρα, Ελένη Θεοχάρη, Κωνσταντίνα Λάλου, Νίκη Σκιαδαρέση, Ξένια Μεσαρίτη (Βρυξέλλες), Τάσος Κονταράτος, Δημήτρης Κακαβούλας, Κωνσταντίνος Τσουμπάρης και Χριστόφορος Οικονομίδης (Βρυξέλλες).

Την σκηνοθετική καθοδήγηση της θεατρικής ομάδας της Βουλής έχει ο Μπάμπης Αρώνης.
Το κείμενο του έργου, έτσι όπως παίζεται σε όλη την επικράτεια και όπως θα ακουστεί στη Βουλή των Ελλήνων από τον ρόλο του παραιτηθέντος υπουργού, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική.

Θα μπορούσα να γράψω και άλλα τόσα, όμως η χαρά και η ευθύνη της τέχνης αναμειγνύονται δημιουργικά και μου υπαγορεύουν να σταματήσω εδώ και να χαρούμε όλοι μαζί αυτή την όμορφη είδηση.

Οι ευχαριστίες μου για όλους εσάς που είδατε και αγκαλιάσατε το έργο είναι δεδομένες.

Το έργο αυτό, όπως αναφέρω και στον πρόλογο του βιβλίου, αφιερώνεται με μεγάλη νοσταλγία στη μνήμη του πατέρα μου, Απόστολου.

Κώστας Λεϊμονής

Συλλαλητήριο 4.2.18: Στις 4 Φεβρουαρίου 2018 δεν υπάρχουν κόμματα. Στις 4 Φεβρουαρίου γιορτάζει η Δημοκρατία.

Η Τουρκία απαγόρευσε στην Ελλάδα να "ακουμπήσει" στα Ίμια έχοντας (όπως πάντα άλλωστε) δείξει άγριες απειλητικές διαθέσεις. Κατά τα άλλα, το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα θα γίνει για την ονομασία μιας χώρας που είναι προειλημμένη. Να κατέβω άραγε στο κέντρο; Αυτό σκεφτόμαστε όλοι πάνω κάτω. Το παρόν κείμενο δεν αποτελεί οιονεί λυσάρι, όπως αυτό των σχολικών ασκήσεων Μαθηματικών, παρά μονάχα σκέψεις πάνω σε ένα θέμα που διαιωνίζεται.

ΠΓΔΜ σημαίνει Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Άρα η λέξη "Μακεδονία" δυστυχώς ζει και βασιλεύει εδώ και χρόνια ως όνομα στους βόρειους γείτονές μας, έχοντάς το εμείς οι ίδιοι αναγνωρίσει με λάθος διπλωματικούς χειρισμούς. Επομένως, αν ήμασταν Σκοπιανοί, γιατί ξαφνικά να "χάναμε" το όνομά μας; Το πρόβλημα ανήκει πλέον στο τι θα μπει πριν τον όρο Μακεδονία, κακά τα ψέματα. Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι ο όρος αυτός θα αποκλειστεί ξαφνικά, από τη στιγμή μάλιστα που δεκάδες χώρες στον πλανήτη έχουν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στο ΝΑΤΟ αποτελεί απλώς την αφορμή, ώστε το ζήτημα αυτό να επιλυθεί μια και καλή. Το ιδανικό για μένα θα ήταν ο όρος "Μακεδονία" να μην υπήρχε, όμως δυστυχώς - επίσης για μένα - έχω μεγαλώσει αρκετά ώστε να ορέγομαι σε ματαιόδοξους βαυκαλισμούς. Η άσκηση του δικαιώματος βέτο θα αποβεί βοηθητική στην περίπτωση του εξευτελιστικού "Δημοκρατία της Μακεδονίας", οτιδήποτε άλλο θα θεωρηθεί επιτυχία από την κυβέρνηση. Μένει να δούμε τι θα αποφασίσουν οι επικοινωνιολόγοι του πρωθυπουργού που κατόρθωσαν να τον εκλέξουν ξανά μετά την μετατροπή του "Όχι" σε "Ναι" αυτό το πανέμορφο καλοκαιρινό βράδυ της 5ης /Ιουλίου 2015. Τα πάντα είναι παιχνίδια, όμως μήπως αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να παίζουμε;

Από πότε ένας λαός έχει παύσει να είναι κυρίαρχος στην ίδια του την πατρίδα; Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο (για ακόμη μία φορά) αλληλοσπαραγμού για ένα θέμα που θα έπρεπε να μας ενώνει όλους και όμως. Οι Φουρτουνάκηδες και οι Βροντάκηδες καλά κρατούν και μάλιστα με απειλές ζωής, που εξακοντίζονται από όλα τα άκρα, δεξιά και αριστερά. 

"Να πάω στο συλλαλητήριο;" Μαζί με τα ξερά θα αφήσουμε να καούν και τα χλωρά; Μαζί με κάποιους γραφικούς φανατισμένους, θα αφήσουμε να καεί το εθνικό μας φρόνημα; Να καεί η φωνή μας; Δεν ξέρω αν θα καταφέρει κάτι το πανεθνικό (και όχι πανεθνιΚΙστικό) συλλαλητήριο, όμως αρκεί η προσπάθεια. Αρκεί να θυμηθούμε ότι μπορούμε να ενωθούμε, όταν η πατρίδα μας χρειάζεται. Μακάρι τα βαφτίσια της ήδη βαφτισμένης ΠΓΔΜ να αποτελέσουν το έναυσμα να πέσουν όσα περισσότερα τείχη γίνεται, μακάρι να θυμηθούμε ότι πρέπει να δίνουμε μαζικά το παρόν χωρίς στερεότυπα και ιδεολογικούς διαχωρισμούς. Αν θέλεις να λέγεσαι Έλληνας, δεν πρέπει να μισείς τον Έλληνα. Αν θέλεις να λέγεσαι πατριώτης, δεν πρέπει να μισείς τους υπόλοιπους πατριώτες. Ας ξεχάσουμε ότι σκοτώσαμε τον Σωκράτη και τον Καποδίστρια, κι ας θυμηθούμε ότι στον άνθρωπο που βρίζουμε δίπλα μας και τον χτυπάμε με ρόπαλα ή μπουνιές, κυλά αίμα ελληνικό. Ας δείξουμε ότι η Δημοκρατία μπορεί να μετατρέψει την ανοχή στο διαφορετικό από αχίλλειο πτέρνα της στο ίδιο της το ελιξίριο, στην ίδια της τη σωτηρία. Ας γίνει η αυριανή ειρηνική διαδήλωση το έναυσμα να τα λέμε οι Έλληνες πιο συχνά σε πλατείες και δρόμους, να θυμόμαστε ποιοι είμαστε και να υπενθυμίζουμε στην εξουσία ότι "υπάρχει υπέρ του λαού και του έθνους" (άρθρο 1 του ελληνικού Συντάγματος.)

Μην το σκέφτεσαι. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Υπάρχει το τώρα ή το ποτέ. 

Στις 4 Φεβρουαρίου 2018 δεν υπάρχουν κόμματα. Στις 4 Φεβρουαρίου γιορτάζει η Δημοκρατία.

Ραντεβού στο Σύνταγμα.