Η επέτειος των 28... «Όχι». (tovima.gr)

Κάθε χρόνο είθισται να εορτάζεται, στην χώρα αυτή που (επι)ζούμε, η επέτειος της 28^ης Οκτωβρίου 1940. Το γεγονός δηλαδή της άρνησης της Ελλάδας στις τότε ιταλικές αξιώσεις και της εισόδου της χώρας στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα έχουμε 2014, λίγο πριν μπει το 2015, οπότε και θα φανεί η πλουσιοπάροχη προσφορά του πρωτογενούς πλεονάσματος. Έχουν περάσει ήδη 73 ολόκληρα χρόνια από τη γενναία άρνηση, αλλά συνεχίζουμε να λέμε ναι. Και μάλιστα πιο βροντρά από καθε άλλη φορά «Μα πώς γίνεται αυτό;», θα απορήσει κανείς. Δεν ενημερώνονται οι μαθητές από την εφαρμογή του iphone για τις must ατάκες του Μεταξά; Ίσως. Όμως, ποτέ δεν φταίνε τα παιδιά για τις αμαρτίες των μεγάλων. Ας αναρωτηθούμε πότε είπαμε:

1.     Όχι, δεν σε αγαπώ. Σου λέω ψέματα.

2.    Όχι, δεν πονάω που χωρίζουμε, γιατί έχω βρει ήδη αντικαταστάτη-τρια.

3.     Όχι, δεν σε θεωρώ φίλο-η, γιατί ποτέ δε σε είδα έτσι.

4.     Όχι, δε νοιάζομαι για σένα, γιατί απλώς κάνω την πάρτη μου.

5.     Όχι, δεν θα βγούμε απόψε, γιατί σε έχω βαρεθεί.

6.     Όχι, δεν θα πάω αύριο στη δουλειά, γιατί μισώ αυτό που κάνω.

7.   Όχι, δεν θα πάω φέτος καλοκαιρινές διακοπές. Βαρέθηκα να βγάζω κάθε μήνα και νέα πιστωτική.

8.     Όχι, δεν θα στείλω γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Το παίζει πολύ σνομπ τα τελευταία 25 χρόνια που μεγάλωσα.

9.     Όχι, δεν θα μιλήσω στο γείτονα, γιατί βγάζει περισσότερα χρήματα από μένα.

10. Όχι, δεν θα διαβάσω Athens Voice, γιατί σιγά μη με «είδε» κανείς.

11.Όχι, δεν θα πληρώσω την εφορία, γιατί αρνούμαι να φορολογηθεί το σπίτι μου για 154^η φορά μέσα σε ένα χρόνο.

12.Όχι, δεν θα επαναστατήσω τώρα. Έχω να δω το τούρκικο.

13. Όχι, δεν θα εξοφλήσω τη ΔΕΗ, γιατί θα μου αλλάξει πάλι τα φώτα.

14.Όχι, δεν θα βοηθήσω το πρεζάκι στη γωνία. Πόσος καιρός να του απομένει άλλωστε...

15.Όχι, δεν θα απορήσω που βγαίνει τρίτο κόμμα η χρυσή αυγή, γιατί δεν θα πάω κόντρα στη μόδα.

16.Όχι, δεν θα φωνάξω δυνατά πως η Ελλάδα χάνεται, γιατί η φωνή μου θα χαθει στην ηχορύπανση της Αθήνας.

17.Όχι, δεν θα βγω στη διαδήλωση να διαμαρτυρηθώ, γιατί γίνονται επεισόδια (με φοβίζουν οι ειδήσεις).

18.Όχι, δεν θέλω να θυμηθώ τι πάει να πει Ελλάδα, γιατί στη wikipedia μου βγάζει:  «Παράρτημα του ΔΝΤ».

19.Όχι, δεν θα διαβάσω βιβλία, γιατί με χρειάζονται αμόρφωτο.

20.Όχι, δεν θα προσφύγω στην ιστορία, γιατί με θέλουν ανιστόρητο.

21.Όχι, δεν θα κόψω πάλι εισιτήριο για θέατρο. Αρκεί το θέατρο του κρατικού παραλόγου.

22.Όχι, δεν θα καταφύγω στο Ρίτσο και στον Ελύτη. Θα με πουν ψευτοκουλτουριάρη.

23.Όχι, δεν θα επικαλεστώ τον Νίκο Καζαντζάκη. Είμαι ήδη λεύτερος.

24.Όχι, δεν θα ξαναπώ ψέματα. Θα ζω μ’ αυτά.

25.Όχι, δεν θα εμπιστευτώ την κρίση μου, γιατί με οδήγησε εδώ.

26. Όχι, δεν θα εμπιστευθώ την κρίση σας, γιατί σας οδήγησε εδώ.

27.Όχι, δεν θα εμπιστευθώ την κρίση μας, γιατί μας οδήγησε αλλού.

28.Όχι, δεν ξέχασα να αντιδράσω. Απλώς παρέλειψαν να μου το υπενθυμίσουν.

 Έχοντας πλέον αναρωτηθεί, ας κουνήσουμε ρυθμικά τις σημαίες μας στην παρέλαση. Άλλο ένα ακόμη «όχι» έφυγε, μα πολλά υποτακτικά «ναι» είναι υποψήφια να πάρουν τη θέση του, αν δεν την έχουν καταλάβει ήδη...