Θέματα Πανελλαδικών εξετάσεων σε ένα μακρινό (;) μέλλον

Ακολουθεί χιουμοριστική ανάρτηση:

ΟΜΑΔΑ Α΄:

1. Αναλύστε τα τελευταία λόγια του Ουμπέρτο Έκο: "Το ότι οι εκδόσεις Ψυχογιός τοποθέτησαν το έργο μου δίπλα στα λογοτεχνικά μεγαθήρια της Λ. Μ. και της Χ. Δ. σε σούπερ μάρκετ, με συγκινεί και επιβραβεύει τον πολύχρονο κόπο μου. Εύχομαι κάποια μέρα να προσεγγίσω τις πένες τους. Μου αρέσουν ιδίως εκείνες με λιωμένο γκούντα." (Μονάδες 10)

2. Κυκλώστε το σωστό: (Μονάδες 10)

Τι σημαίνει η λέξη "πρόσφυγας" για έναν οπαδό της Χρυσής Αυγής:

α. Λαθρομετενάστης.

β. Μη άνθρωπος

γ. Res

δ. Όλα τα παραπάνω

Το Ποτάμι εξέλεγε νέο πρόεδρο τον ίδιο, διότι:

α. Δεν υπήρχαν άλλοι υποψήφιοι.

β. Κανείς δεν επρόκειτο να επιβαρυνθεί τον αποκλεισμό του κόμματος απ' τη Βουλή

γ. Δεν είχε τίποτε άλλο να κάνει

δ. Έπρεπε να βρεθεί αφορμή να επανεμφανιστεί ο Κώστας Σημίτης

3. Εξηγήστε την κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2029 να συγχωνεύσει το κανάλι της ΕΡΤ με αυτό της Βόρειας Κορέας σε συνδυασμό με την απαγόρευση προσέγγισης των δημοσιογράφων στα κέντρα προσωρινής διαβίωσης προσφύγων και τη φράση του πρωθυπουργού:"Ο Κιμ Γιονγκ Ουν είναι μεγάλος ηγέτης - πρότυπο για την αριστερά". (Μονάδες 10)

4. Το 2054 ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, συνομίλησε για λίγα λεπτά με τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, λέγοντας: "Το κλίμα ήταν φιλικό. Μιλήσαμε σαν πατέρας με γιο." Αναλύστε το. (Μονάδες 5)

5. Ποια η συμβολή του Λάκη Λαζόπουλου στην καταπολέμηση του ρατσισμού απέναντι σε άτομα με αναπηρία σε συνδυασμό με το γεγονός ότι "τα άτομα που προσκολλώνται για καιρό σε καρέκλες αναπτύσσουν εμμονές"; (Μονάδες 5)

6. Ποια τα δέκα άτομα που συγκεντρώθηκαν στην προεκλογική συγκέντρωση του Πασοκ το 2032; (Αρκεί η αναφορά των μικρών τους ονομάτων.) (Μονάδες 10)

7. Ποιο το αποτέλεσμα του 15ου δημοψηφίσματος της δεύτερης μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας στο ερώτημα: "Να υπογραφεί τον Οκτώβρη του 2032 ή τον Νοέμβρη του 2032 το 12ο Μνημόνιο Συνεργασίας;" Τελικά γιατί υπογράφηκε τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους; (Μονάδες 10)

8. Δημήτρης Κουτσούμπας σε προσωπικές στιγμές: "Τη γυναίκα μου την ερωτεύτηκα σφόδρα, όταν μου απάντησε "όχι" στην πρόταση γάμου. Ειλικρινά με σκλάβωσε". Ποιες οι διαστάσεις του "όχι" εν προκειμένω και ποιες στην πολιτική του πορεία; Να λάβετε υπόψη και την άποψη του ίδιου ότι: "Από τη στιγμή που το όχι του δημοψηφίσματος του 2015 έγινε ναι, πήγα σε ψυχολόγο."

9. Το 2040 ο Γ. Κατρούγκαλος δήλωσε: "Ασφαλώς και τα βγάζω πέρα με 134 Ευρώ σύνταξη το μήνα. Έχω στην άκρη και κάποιες μικρές οικονομίες... Απορώ αν υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που να έρχεται δύσκολα με αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό..." Αναλύστε. (Μονάδες 10)

10. Χαρακτηρίστε τις προτάσεις ως σωστές ή λανθασμένες (Μονάδες 15)

α. Επί διακυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη όλα τα τηλέφωνα της Βουλής ήταν ευγενική χορηγία της Siemens.

β. Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε το λόουερ στα 52 του χρόνια με C, διότι τους έπεσε δύσκολο reading.

γ. Ο Π. Καμμένος το 2019 απέτισε φόρο τιμής στον πεσόντα Ίκαρο σε γνωστή παραλία της Σάμου, λέγοντας: "Μπορεί το πέλαγος να λέγεται Ικάριο, αλλά έχουμε βάσιμες πληροφορίες ότι ο Ίκαρός μας, ο γιος του Δαίδαλου, βυθίστηκε εδώ."

ΟΜΑΔΑ Β΄:

Αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις, αναλύστε για ποιους λόγους έχασε το Νόμπελ Λογοτεχνίας η Σταματίνα Τσιμτσιλή το 2029. Τι δήλωσαν για το δυσάρεστο συμβάν οι συνάδελφοί της Λ. Μ και Χ. Δ.; (Μονάδες 20)

Πρόσφυγας, ξέρετε, σημαίνει άνθρωπος.

Εικόνα από την Ειδομένη, όπου περιμένουν υπομονετικά
               χιλιάδες άνθρωποι   (Φωτογραφία:  Reuters )

   Έφυγαν από μια χώρα πολέμου. Ήρθαν σε μια χώρα που γκρεμίζεται. Έφυγαν για μια καλύτερη ζωή. Βρήκαν ένα χειρότερο αύριο. Από την παρακμή στην παρακμή. Μία και μοναδική ομοιότητα. Μια και η ατυχία τους. Η χώρα που έμελλε να τους υποδεχτεί ήταν η χώρα μας. Η Ελλάδα καταρρέει. Έχοντας στιγματιστεί για την ανυπακοή της στα οικονομικά προγράμματα, τώρα ζητά εκείνη υπακοή από την Ευρώπη στις κοινωνικές τις συμφωνίες. Όλα είναι δούναι και λαβείν. Σηκώσαμε το κεφάλι λίγο πιο ψηλά, ίσως πιο ψηλά κι απ' όσο έπρεπε. Τολμήσαμε να απειθαρχήσουμε κόντρα στους κανόνες, κόντρα σε συμφωνίες που εκ των πραγμάτων ήταν αδύνατον να τηρηθούν. Ανέκαθεν δεν μας άρεσε ο ζυγός. Πολεμούσαμε να ελευθερωθούμε όλοι μαζί και καταφέρναμε να σκοτωνόμαστε πάλι όλοι μαζί, πάλι μεταξύ μας. Τα θύματα στη δεύτερη περίπτωση ίσως και να ’βγαιναν περισσότερα. Το αίμα απ’ τον εμφύλιο πολύτιμο, ιερό.

Και τώρα να ’σου πάλι η Ελλάδα. Από τη μια παλεύει σαν μια ηλικιωμένη μάνα με ζαρωμένο πρόσωπο, με ρυτιδιασμένα χέρια και φλέβες να πετάνε, συνοφρυωμένη, ίσως και δακρυσμένη. Φιλεύει όποιον βρει στον δρόμο με νερό και ψωμί, με ό,τι τυχόν έχει υστέρημα. Και από την άλλη μεταμορφώνεται σε μια αδίστακτη, όμορφη γυναίκα με πλούσια κώμη και γαλάζια μάτια, που παρά τα χρέη της, περηφανεύεται για την καταγωγή της και ψεύδεται ασυστόλως ότι έχει χρήματα ζητώντας παράλληλα τη στήριξη του άντρα της, που έχει ήδη αρχίσει να τη βαριέται.

Άτυχοι οι άνθρωποι αυτοί. Γιατί τους ξέβρασαν, όσοι απ’ αυτούς επέζησαν, στα παράλια μιας χώρας που δεν έχει να ταΐσει τους ίδιους της τους πολίτες. Οι ουρές στις εθνικές οδούς με κατεύθυνση τους βόρειους γείτονές μας δεν μπορούν παρά να γεννούν αντιφατικά συναισθήματα: αφενός αβάσταχτη θλίψη για τους ξεριζωμένους αυτούς συνανθρώπους που πρέπει να ξαναρχίσουν τη ζωή τους (μην ξεχνάμε πως και οι Έλληνες προσφύγαμε στη βοήθεια άλλων λαών και ταξιδέψαμε σε άλλες χώρες αφήνοντας τα σπίτια μας. Ήδη το φαινόμενο επαναλαμβάνεται λόγω της οικονομικής μάστιγας.) Αφετέρου δεν μπορεί παρά να ξεπηδήσει ο θαυμασμός. Θαυμασμός για ανθρώπους που σφίγγουν τα δόντια, κάνουν τα χέρια τους γροθιές, ξεδιψούν με τον ιδρώτα από το μέτωπό τους αντί για νερό, χαίρονται μόνο και μόνο βλέποντας ότι το παιδί που κρατούν στην αγκαλιά τους ζει για ακόμα μία μέρα. Και παίρνουν ελπίδα ότι κάποια μέρα θα φτάσουν στα σύνορα και θα περάσουν σε άλλους τόπους και από κει σε νέες περιπέτειες.

Οι μεγάλοι ήρωες, όμως, δεν μπορεί να είναι άλλοι από τα παιδιά. Παιδιά, κάποια από τα οποία δεν μπορούν να συλλάβουν ακόμη το γεγονός της μετεγκατάστασής τους, δεν γνωρίζουν τι τους συμβαίνει. Θεωρούν ότι κάνουν μια μεγάλη εκδρομή μακριά από το σπίτι τους κι ότι κάποια στιγμή θα το δουν ξανά μαζί με τα παιχνίδια που άφησαν πίσω, τον φροντισμένο κήπο ή την χαλικερή τους αυλή. Όμηροι της Οδύσσειας, κατάδικοι σε μια άδικη τιμωρία, δεσμώτες με αόρατα κοράκια, αιχμάλωτοι να μη ζήσουν ως παιδιά, δρομείς σε ανώμαλους δρόμους, σε δρόμους άγνωρους. Τα σέβη μου. Γιατί εσείς, αν επιζήσετε – που θα επιζήσετε – θα σώσετε την ανθρωπότητα. Θα γίνετε άνθρωποι με παθήματα, που θα μάθουν στα δικά τους παιδιά πώς να μη γίνουν. Θα θυμίσετε στην Ευρώπη πώς κατάντησε και πως το όραμά της για ενότητα πήγε στράφι, καταποντίστηκε, έγινε σμπαράλια που κυλούν στα νερά του Ρήνου και του Δούναβη. Θα νικήσετε, μαχητές της ζωής, γιατί θα μας δείξετε πόση δύναμη κρύβει ο άνθρωπος μέσα του. Θα χαμογελάσετε, γιατί η λύπη σας θα στερέψει, γιατί δεν θα ’χετε να χάσετε τίποτε άλλο παρά μόνο μια θέση στο πάνθεον της αξιοπρέπειας. Και ίσως να διδάξετε και μας τους Έλληνες ότι κάποτε θα βγούμε από τον βούρκο που μας έριξαν αυτοί που εμείς ψηφίζαμε. Ίσως μας υπενθυμίσετε ότι έχουμε περάσει από παγκόσμιους πολέμους και έχουμε επιζήσει. Από σεισμούς, λοιμούς, καταποντισμούς και τα έχουμε βγάλει πέρα. Από αρρώστιες, απώλειες, χωρισμούς, θανάτους και έχουμε νικήσει. Γιατί όταν νικάς την ιδέα του θανάτου, έχεις νικήσει τον ίδιο τον θάνατο. Κι έτσι, εσείς πλέον, με το αξιοζήλευτο θάρρος σας, με το ευγενικό σας θράσος και την ανεξάντλητη θέληση για ζωή θεωρείστε ήδη αθάνατοι. Σας ευχαριστούμε που μας υπενθυμίσατε ότι είμαστε άνθρωποι.