Τι πιο όμορφο από το να αφιερώσεις στους φίλους της Λογοτεχνίας ανήμερα την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης το παρακάτω απόσπασμα από το λατρεμένο ποίημα "Μαρία Νεφέλη" του Οδυσσέα Ελύτη; Καλή μας Άνοιξη!
(...) Η Μαρία Νεφέλη λέει:
"Επάνω κει ξύπνησα μες στο ξένο σπίτι,
πασπατεύοντας μέσα στα σκοτεινά το χέρι μου
πάνω στο ψαλιδάκι των νυχιών έβρισκε την αιχμή.
Λύση της συνέχειας του δέρματος
η αιχμή λύση της συνέχειας του κόσμου.
Εδώθε ο χαμός - εκείθε η σωτηρία.
Εδώθε το mercurochrome το tensoplast
εκείθε το θηρίο λυμαίνοντας τις ερημιές
ουρλιάζοντας δαγκώνοντας
σούρνοντας μέσα στους καπνούς τον ήλιο.
Όταν ακούς αέρα είναι η Γαλήνη που βρικολάκιασε.
Και ο Αντιφωνητής λέει:
"Δει σε πάλιν προφητεύσαι επί λαοίς και έθνεσι
και γλώσσαις και βασιλεύσι πολλοίς"
είπε και βγάζοντας λευκές φωτιές έσμιξε με τον ήλιο.
Τέτοιο το πρώτο μου όνειρο που ακόμη
να το χωρίσω απ' τις φωνές της θάλασσας
και να το σώσω καθαρό δε γίνεται.
Δε γίνεται μέσα στα λόγια τ' όνειρο.
Το ψέμα μου είναι τόσο αληθινό
που ακόμη καιν' τα χείλη μου.
Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη γη ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της.
Μαρία Νεφέλη, σελ. 28 - 29,
εκδόσεις Ίκαρος, 2008
